Spotkanie Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego oraz szwedzkiego Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego w Warszawie: polsko-szwedzki dialog strategiczny na rzecz wspólnego bezpieczeństwa w regionie Morza Bałtyckiego.

15 kwietnia 2024 roku w Warszawie odbyło się spotkanie dwustronne między przedstawicielami politycznymi ze Szwecji i Polski. Reprezentanci obu państw wzięli następnie udział w „Dialogu Strategicznym Polska-Szwecja: Bezpieczeństwo w Regionie Morza Bałtyckiego”, którego gośćmi honorowymi byli Jacek Siewiera, Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, oraz Henrik Landerholm, Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego w Kancelarii Premiera Szwecji. Wydarzenie zorganizowała Fundacja im. Kazimierza Pułaskiego, organizator Warsaw Security Forum. W spotkaniu uczestniczyli także przedstawiciele rządu i sił zbrojnych Polski oraz Szwecji, parlamentarzyści, a także Micael Johansson, Prezes i CEO firmy Saab.

Inwazja Rosji na Ukrainę w 2022 roku zasadniczo zmieniła sytuację bezpieczeństwa w regionie Morza Bałtyckiego, co ostatecznie skłoniło Szwecję i Finlandię do porzucenia strategii niezaangażowania. Dzięki przystąpieniu Szwecji do NATO w marcu 2024 roku Sojusz zyskał większą głębię strategiczną, nowe zdolności oraz niezawodnego sojusznika, który dzieli te same wartości co Polska i uważa Moskwę za główne zagrożenie dla swojego bezpieczeństwa. Członkostwo Szwecji zarówno w NATO, jak i w UE może być również okazją do poszukiwania większej synergii między tymi dwoma organizacjami — a także między Polską i Szwecją — w dziedzinie zamówień obronnych. Bliskość geograficzna, a także doskonałe stosunki polityczne i gospodarcze sprawiają, że Polska i Szwecja są naturalnymi partnerami, którzy mogą się wzajemnie wspierać i uzupełniać.

Jednym z głównych tematów omawianych podczas wydarzenia był rozwój współpracy przemysłowej między Szwecją a Polską, a także perspektywy jej przyszłego wzrostu. Dyskusja dotyczyła również wspólnych polsko-szwedzkich projektów przemysłowych w dziedzinie obronności, a także przyszłej modernizacji Sił Zbrojnych RP oraz systemów uzbrojenia zakupionych w ostatnim czasie przez Warszawę. Obejmują one samoloty wczesnego ostrzegania (AEW), granatniki przeciwpancerne oraz nowoczesne okręty rozpoznania radioelektronicznego, co dowodzi, że Szwecja wniosła do NATO nie tylko dodatkowe zdolności militarne, ale także zaawansowany przemysł obronny, mogący przynieść korzyści obu stronom. 

Uczestnicy podkreślili również konieczność określenia tych obszarów współpracy między Polską i Szwecją, w których możliwe jest osiągnięcie większej synergii i korzyści dla polskich i szwedzkich przedsiębiorstw  w sektorze obronnym. Micael Johansson podkreślił, że szwedzki przemysł chciałby być postrzegany jako strategiczny partner Polski, dostarczając nie tylko zaawansowany sprzęt obronny, ale także przeprowadzając transfer technologii w celu zwiększenia zdolności przemysłowych i rozwijania nowych kompetencji zarówno w Polsce, jak i w Szwecji, umożliwiając tym samym ustanowienie stabilnych łańcuchów dostaw. Jednakże, aby maksymalizować wyniki dwustronnej lub wielostronnej współpracy przemysłowej, kluczowe jest wypracowanie wspólnego rozumienia potencjalnych zagrożeń i zdolności, jakie powinni posiadać sojusznicy NATO w regionie Morza Bałtyckiego, co mogłoby umożliwić wspólne opracowywanie nowych technologii w przyszłości. 

Ustanowienie wspólnego, bardziej jednolitego podejścia do rozwoju sił zbrojnych jest szczególnie istotne w  kontekście modernizacji marynarki wojennej zważywszy, że państwa regionu morza bałtyckiego zmagają się z tymi samymi zagrożeniami i muszą być zdolne do prowadzenia operacji w warunkach specyficznych dla morza bałtyckiego.