Autor: Wojciech Dzięgiel

Publikacja przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej nowej Strategii Migracyjnej na lata 2025  – 2030 (dalej: Strategia Migracyjna), przyjętej uchwałą Rady Ministrów z dnia 15 października 2024 r., nieprzypadkowo nastąpiła sześć miesięcy po przyjęciu przez Unię Europejską zbioru 9 aktów prawnych występujących pod nazwą Pakt o Migracji i Azylu Unii Europejskiej. Polska wielu proponowanym, w ramach Paktu, aktom prawnym sprzeciwiała się zarówno na etapie trwania negocjacji (lata 2020 – 2023) jak i pozostaje im przeciwna po przyjęciu ich kwalifikowaną większością głosów w Radzie UE.

Strategia Migracyjna Polski pozostaje z założeniami unijnego Paktu o Migracji i Azylu niejako w dyskursie. Polska propozycja nie zakłada a priori sprostania zwiększającej się od wielu lat presji migracyjnej, a proponuje raczej kontrolowanie, a nawet w pewnych sytuacjach ograniczanie, liczby napływu migrantów. Ogłoszenie Strategii Migracyjnej wpisuje się również w prace Komisji Europejskiej nad nową Strategią Wizową, która ma zostać ogłoszona pod koniec 2025 roku. I chociaż ma ona wyznaczać trendy polityki wizowej, to dość zauważyć, że w pierwszej połowie 2024 roku około 25% wniosków o ochronę międzynarodową w krajach Unii Europejskiej, zostało złożonych przez aplikujących, którzy wjechali na terytorium Schengen w ruchu bezwizowym. Liberalizacja wizowa, bądź jej brak, wpływa zatem bezpośrednio na politykę azylową i powinna być rozpatrywana jako jeden z jej istotnych elementów.

Autor: Wojciech Dzięgiel, Dyrektor Programu Bezpieczeństwo Energetyczne i Odporność, Członek Zarządu Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego