Pułaski Policy Papers

Pułaski Policy Paper Nr 2, 2019. 21 lutego 2019 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej publicznie poinformowało o otrzymaniu 2 lutego br. noty dyplomatycznej amerykańskiego Departamentu Stanu o zawieszeniu wykonywania przez rząd USA Traktatu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych średniego i pośredniego zasięgu (ang. Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty, INF). Jest to kontynuacja działań zapowiadanych przez prezydenta Donalda Trumpa zmierzających do wycofania się Stanów Zjednoczonych z udziału w dwustronnym układzie zakazującym posiadania, rozwijania i testowania pocisków balistycznych i manewrujących na platformach lądowych o zasięgu od 500 do 5500 km. Powodem deklaracji USA o wycofaniu się z porozumienia (ma to ostatecznie nastąpić w ciągu 6 miesięcy) mają być zarzuty strony amerykańskiej pod adresem Rosji o łamanie postanowień traktatu poprzez produkcję i rozmieszczanie pocisków 9M729 (SSC-8). Stanowisko USA poparli sojusznicy w ramach NATO a sekretarz generalny organizacji Jens Stoltenberg podkreślił, […]

Potrzeba inwestycji w nowe samoloty bojowe została w Polsce dostrzeżona wraz ze zmianami politycznymi na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Polska dysponowała wówczas wyłącznie maszynami bojowymi produkcji sowieckiej: myśliwcami MiG-21, MiG-23 i świeżo wprowadzonymi do służby MiG-29 oraz samolotami myśliwsko-bombowymi Su-20 i Su-22. Wobec perspektywy wejścia w struktury Sojuszu Północnoatlantyckiego zaczęły pojawiać się plany stopniowego zastępowania tych statków powietrznych maszynami produkcji zachodniej – czy to nowymi, czy używanymi. Jeśli chodzi o te drugie, to redukcja wielkości sił zbrojnych państw NATO po zakończeniu zimnej wojny były ku temu dobrą okazją. Rozważano m.in. pozyskanie samolotów F-16A/B i F/A-18C/D, jednak żadna z tych inicjatyw nie zakończyła się pozyskaniem nowych statków powietrznych. Sukcesem był za to zakup nowych 36 myśliwców Lockheed Martin F-16C i 12  F-16D, w wersji Block 52+, z których utworzono trzy eskadry lotnictwa taktycznego. Dokonano […]

Pulaski Policy Paper Nr 16, 2018. 14 grudnia 2018 r. 25 listopada 2018 r. okręty i łodzie patrolowe Służby Pogranicznej Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej zajęły trzy jednostki Marynarki Wojennej Ukrainy podczas próby przejścia Ukraińców przez Cieśninę Kerczeńską. Grupa składająca się z dwóch kutrów artyleryjskich proj. 58155 Giurza-M oraz holownika A947 miała dołączyć do okrętów stacjonujących w Mariupolu. Okręty rosyjskie usiłowały powstrzymać Ukraińców przed dotarciem do Cieśniny Kerczeńskiej. Rosyjski okręt patrolowy staranował ukraiński holownik, gdy ten, wraz z pozostałymi jednostkami, znajdował się na południe od Półwyspu Krymskiego. Zdaniem strony rosyjskiej, Ukraińcy wkroczyli nielegalnie na wody terytorialne FR. Działania służb rosyjskich nie powstrzymały Ukraińców przed kontynuowaniem rejsu w kierunku Morza Azowskiego[i]. Przejście przez Cieśninę Kerczeńską okazało się jednak niemożliwe na skutek rosyjskiej blokady drogi morskiej wiodącej pod mostem krymskim. Fakt ten […]

Pułaski Policy Paper Nr 14, 2018. 11 listopada 2018 r. Obchodzone w tym roku 100-lecie niepodległości Polski skłania do naturalnej refleksji strategicznej dotyczącej bezpieczeństwa. Warto ją rozpocząć od najbardziej generalnego spojrzenia na warunki bezpieczeństwa Polski wynikające z jej geostrategicznego położenie na swoistym „przeciągu” strategicznym między dwoma biegunami Wschodem i Zachodem (rys. 1.). Od zarania dziejów Polska musiała rozwiązywać dylematy tego położenia: za pierwszych królów z dynastii Piastów – jak obronić się przed wchłonięciem przez Zachód; za Jagiellonów – jak skonsumować potęgę wschodu; za królów elekcyjnych – jak obronić się przed jednoczesnymi zakusami mocarstw ze Wschodu i Zachodu; pod zaborami – jak nie dać się zgermanizować przez Zachód i zrusyfikować przez Wschód; w okresie międzywojennym – jak przetrwać między zabójczymi systemami niemieckiego faszyzmu i radzieckiego komunizmu; w czasie zimnej wojny – jak nie stać się pobojowiskiem wojny między […]

Pułaski Policy Paper Nr 13, 2018. 09 listopada 2018 r. Po siedmiu latach brutalnej wojny domowej w Syrii, z chaosu tego konfliktu zaczyna stopniowo wyłaniać się nowy ład. Reżim Partii Ba’as zdołał – dzięki pomocy sojuszników (tak z regionu, jak i spoza niego) – przetrwać rewolucyjny zryw głównie sunnickiej części ludności Syrii, także wspierany przez państwa trzecie. Prezydent Baszar al-Asad utrzymał władzę nad krajem oraz przywództwo w swym obozie politycznym, co sugeruje, że rządy w Damaszku nie zmienią się w dającej się przewidzieć przyszłości. Nie oznacza to jednak, że wewnętrzna sytuacja polityczna i społeczna w Syrii nie ulegnie daleko idącym przeobrażeniom. Z kolei skomplikowana sieć sojuszy i współzależności między reżimem syryjskim a jego sprzymierzeńcami z regionu i spoza niego – powstała na przestrzeni ostatnich kilku lat – będzie mieć oczywisty wpływ na dalszą sytuację strategiczną w Lewancie oraz na pozycję Syrii […]

Pułaski Policy Paper Nr 12, 2018. 20 września 2018 r. Podpisanie historycznej umowy pomiędzy Macedonią a Grecją oznacza  koniec długiego sporu, który hamował działania państwa macedońskiego na arenie międzynarodowej. Jednak przed rządem w Skopje jest jeszcze długa droga do realizacji jego dwóch głównych celów polityki zagranicznej, czyli uzyskania członkostwa w NATO i UE. Historyczna umowa pomiędzy Grecją a Macedonią została podpisana 17 czerwca br. przez ministrów spraw zagranicznych obu państw (Nikosa Kotziasa i Nikolę Dimitrowa) w obecności premierów – Zorana Zaewa i Aleksisa Tsiprasa. Towarzyszyli im również przedstawiciele Unii Europejskiej – Federica Mogherini (Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa) i Johannes  Hahn (komisarz ds. Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i negocjacji akcesyjnych), a także Matthew Nimetz (negocjator ONZ). Uroczystość podpisania umowy odbyła się nad jeziorem Prespa na terytorium greckim na pograniczu Macedonii oraz Albanii. […]

Pułaski Policy Paper Nr 11, 2018. 27 sierpnia 2018 r. Bezpieczeństwo narodowe  jako proces minimalizowania zagrożeń i ryzyk dla przetrwania i rozwoju narodu i jego państwa w niepewnym i niebezpiecznym środowisku, staje się kategorią coraz bardziej złożoną i powszechną. To już nie jest tylko bezpieczeństwo militarne, ani też nie jest to już problematyka wyłącznie pozostająca w gestii struktur państwa. Państwo, z jego siłami zbrojnymi i innymi strukturami „mundurowymi”, nie ma już monopolu na bezpieczeństwo. Choćby dlatego, że zagrożenia niemilitarne, jak np. informacyjne, w tym w cyberprzestrzeni, generują dzisiaj coraz bardziej odczuwalne ryzyka dla funkcjonowania nie tylko państwa, ale także różnych grup społecznych, podmiotów niepaństwowych oraz życia pojedynczych obywateli. Dlatego istnieje potrzeba coraz szerszego uspołeczniania i upowszechniania spraw bezpieczeństwa, włączania w decydowanie o nim i realizację zadań w tej dziedzinie wszystkich struktur cywilnych państwa, organizacji społecznych i indywidualnych obywateli. Spraw bezpieczeństwa nie można pozostawiać […]