Polityka Międzynarodowa Publikacje

16 lipca 2018 r. w Helsinkach doszło do intensywnie śledzonego przez media i komentatorów na świecie spotkania prezydenta Rosji Władimira Putina i prezydenta USA Donalda Trumpa. Było to dopiero drugie spotkanie obu przywódców (trzecie – licząc krótką rozmowę na szczycie APEC w Wietnamie), co spowodowane jest złym stanem relacji Stany Zjednoczone-Rosja, wynikającym m.in. z agresywnej polityki Federacji Rosyjskiej na arenie międzynarodowej i ingerencją Kremla w wybory prezydenckie w USA w 2016 r. Mimo, iż – jak się wydaje – wbrew obawom licznych zachodnich ekspertów i dziennikarzy, spotkanie nie przyniosło żadnych wiążących ustaleń spotkało się ze złym przyjęciem w Stanach Zjednoczonych, w tym w obozie politycznym prezydenta USA – Partii Republikańskiej. Zorganizowanie spotkania pomiędzy Trumpem a Putinem uzgodnione zostało w czasie wizyty doradcy ds. bezpieczeństwa USA Johna Boltona w Moskwie w czerwcu br. i odbyło się bezpośrednio po Szczycie NATO w Brukseli […]

W nocy z 13 na 14 kwietnia br. USA, Wielka Brytania i Francja dokonały ataku na syryjskie ośrodki w których prawdopodobnie mogła być produkowana broń chemiczna. Atak nastąpił po użyciu tej broni w zajmowanym przez rebeliantów syryjskim mieści Duma. Niewiele wskazuje jednak, aby atak ten przyniósł jakikolwiek przełom w trwającym od 2011 konflikcie. Do ataku gazem (prawdopodobnie chlorem) doszło tydzień wcześniej, tj. 7 marca br., w jego wyniku śmierć ponieść miały co najmniej 43 osoby. Prezydent D. Trump bardzo szybko i w charakterystycznym dla siebie stylu zareagował na portalu Tweeter – dzień później stwierdził, że to Rosja i Iran są odpowiedzialne za wsparcie „zwierzęcia” Asada, by niedługo później dodać, że gdyby prezydent Obama respektował ustanowioną przez siebie czerwoną linię, prezydent Syrii byłby już historią. Natomiast gdy ze strony rosyjskiej wybrzmiałą zapowiedź strącenia wystrzelonych ewentualnie w kierunku sojusznika, czy też właściwie protegowanego, pocisków […]

Krótkotrwały i niezbyt dotkliwy atak koalicji USA, Francji i Wielkiej Brytanii na Syrię spowodowany był nie tyle domniemanym atakiem chemicznych w syryjskim mieście Duma, co koniecznością uniknięcia kryzysu wizerunkowego. Korzyścią związaną z tą operacją jest zacieśnienie związków euroatlantyckich, które przeżywały ostatnio kryzys. Może to potencjalnie wpłynąć negatywnie na politykę Rosji dotycząca północno-wschodniej Syrii. Kosztem jest natomiast utrata szansy na wyeliminowanie pośrednictwa rosyjskiego i podjęcie przez szeroko rozumiany Zachód bezpośrednich rozmów z Asadem. Do ataku na trzy syryjskie obiekty związane z programem broni chemicznej tego kraju (laboratorium w rejonie Damaszku oraz punkt dowodzenia i magazyny broni chemicznej w rejonie Homs) doszło 14 kwietnia pomiędzy ok. 4 a 5 rano czasu lokalnego. Zgodnie z informacjami Departamentu Obrony USA w ataku wzięły udział samoloty B-1B lotnictwa Stanów Zjednoczonych, samoloty Tornado i Typhoon należące do lotnictwa Wielkiej Brytanii […]

21 marca 2017 r. – jak co roku – została przedstawiona „Informacja Ministra Spraw Zagranicznych na temat zadań polskiej polityki zagranicznej”. W tzw. „expose”, nowy szef polskiej dyplomacji Jacek Czaputowicz położył duży nacisk na kwestie bezpieczeństwa, wizję Polski w zakresie przyszłości Unii Europejskiej (prymat parlamentów narodowych, sprzeciw wobec Unii dwóch prędkości) oraz współpracę regionalną. Szef MSZ zaczął expose od podkreślenia konstytucyjnego zapisu o konieczności współpracy Prezydenta RP z Prezesem Rady Ministrów i ministrem spraw zagranicznych w zakresie polityki zagranicznej, co może wskazywać na wolę lepszej koordynacji działań MSZ z pałacem prezydenckim ze strony nowego rządu. Minister Czaputowicz oparł „Informację” na 4 głównych tezach: „Pozycja międzynarodowa Polski wynika z silnej pozycji, jaką posiada ona w Europie”. Ta ostatnia ma z kolei wynikać z umiejętności prezentowania interesów Europy Środkowo-Wschodniej i pełnienia […]

Znaczenie ostatnich rosyjskich wyborów należy rozpatrywać przede wszystkim w kategoriach  udanego plebiscytu poparcia dla Władimira Putina. Z sytuacją polityczną w Rosji wiążą się jednak istotne ryzyka. Lata 2018-2024 to formalnie ostatnia kadencja Putina na Kremlu. To także czas, gdy Rosja stanie w obliczu skumulowanego efektu braku reform i niepewności, co do dalszej roli dotychczasowego prezydenta. Prawdopodobna jest dekompozycja elit i wewnętrzna destabilizacja. Aby zapobiec kryzysowi Kreml musi kontynuować agresywną politykę międzynarodową. Oznacza to nasilenie wojny hybrydowej, a nawet wzrost ryzyka konfliktu militarnego Rosja-NATO. Warszawa powinna liczyć się więc z najbardziej ekstremalnymi wyzwaniami bezpieczeństwa. Zwycięzcą wyborów prezydenckich został Władimir Putin. Nie może to dziwić, gdyż wykluczono z nich jedynego realnego konkurenta – opozycjonistę Aleksieja Nawalnego. W istocie Rosjanie mogli głosować w zasadzie jedynie na Putina. Niemniej dla efektu propagandowego rezultaty głosowania jeszcze „podkolorowano”. […]